นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
อะระหะโต ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส
สัมมาสัมพุทธัสสะ ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
พลัง หมายถึง พละกำลัง และคำว่า ศรัทธา หมายถึงความเชื่อ, ความเลื่อมใส
"ศรัทธา" เป็นนามธรรม เป็นเจตสิก เป็นธรรมปรุงแต่งจิต (สังขารขันธ์) ศรัทธาประกอบด้วยปัญญา กับศรัทธาที่ไม่ประกอบด้วยปัญญา ๆ คือความเข้าใจตามความเป็นจริงของธรรมทั้งหลาย ที่เกิดปรากฏทาง ตา หู จมูก ลิ้น กายและทางใจ เดี๋ยวนี้ขณะนี้ ว่าไม่ใช่ตัวตน สัตว์ บุคคล ไม่ใช่เราตัวเรา เป็นเพียงธรรมะที่เกิดขึ้น แล้วดับหมดไม่เหลือ เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ผู้มีความศรัทธาเลื่อมใสในพระศาสนา ย่อมไม่มีความสงสัยในพระธรรมของพระศาสดา เมื่อมีพลังศรัทธาแก่กล้า ย่อมเป็นผู้ยินดีและปรารถนา "ความเพียร" (วิริยะ) เพื่อละอกุศลธรรมทั้งหลาย เพื่อยังกุศลธรรมที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้นมีขึ้น เพื่อยังกุศลธรรมที่มีอยู่ให้เจริญยิ่ง ๆ เมื่อความเพียรแก่กล้า ย่อมเป็นปัจจัยให้ "สติ" เกิดระลึกรู้สิ่งที่ทำ คำที่พูดแม้ผ่านมานานแล้วก็ยังระลึกได้ เพียรระลึกรู้สภาพธรรมทั้งหลาย ที่เกิดและดับไปตามกฏพระไตรลักษณ์อยู่เนื่อง ๆ พลังสติในที่นี้หมายถึงสัมมาสติ เมื่อมีพลังแก่กล้า "พลังสมาธิ" ย่อมเกิดได้
สมาธิ คือจิตที่ตั้งมั่นแน่วแน่ สงบจากนิวรณ์ธรรมทั้งปวง จิตไม่แล่นไหล ไปตามกระแสอกุศลธรรมทั้งหลาย ที่มากระทบทางทวารทั้ง ๖ จิตมีความสงบจากกิเลสตัณหา สมาธิในที่นี้หมายถึง "สัมมาสมาธิ" เป็นความสงบของจิต ที่ประกอบด้วยความเห็นถูก จิตมีความสะอาด สว่าง แช่มชื่นเบิกบาน เกิด "พลังสมาธิ" แก่กล้าเป็นปัจจัยให้เกิด "ปัญญา" รู้เห็นตามความเป็นจริงของสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดดับไม่กลับมาอีก เป็นเพียงสภาวะธรรม ที่ปรากฏขึ้นเพื่อให้ สติระลึกรู้เท่านั้นเอง ท่านผู้ใดมีพลังทั้งหลายดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้ ย่อมจะมีชีวิตอยู่เป็นสุขทั้งคืนวันและมีสุคติเป็นที่ไป
การที่จะมีพลังต่าง ๆ ชนิดแก่กล้าได้นั้น ต้องอาศัยคุณธรรมสำคัญคุณธรรมหนึ่งคือ "ขันติ" ความอดทนนำมาซึ่งความสำเร็จทั้งปวงได้ อยู่ดี ๆ สติปัญญาย่อมไม่เกิดแน่ ต้องเริ่มด้วยมี "พลังศรัทธา" เชื่อและเลื่อมใสในพระธรรม คือคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ต้องหมั่นสดับฟังพระธรรมอยู่เนื่อง ๆเพื่อสะสมความเข้าใจ คือสะสมปัญญาขั้นการฟังก่อน จนกว่าการสะสมปัญญาของจิตมากขึ้น ทีละน้อย ๆ ในขั้นต่อไปก็คือ ขั้นพิจารณาไตร่ตรองธรรมะ และในขั้นปัญญาสูงสูดก็คือขั้นภาวนา เพื่อความรู้แจ้งแห่งทุกข์ทั้งปวง เพื่อการออกจากสังสารวัฎเนิ่นนาน ขอท่านผู้อ่านจงเจริญในพระธรรมเถิด
